Filosofie van de dag

Liefde maakt blind, zegt men. De verliefde ziet de lach, niet de rimpels. Ouders zien de talenten in hun kinderen, niet de gebreken. Vrienden nemen het bij voorbaat voor elkaar op en kunnen moeilijk geloven dat hun vriend een wrede misdaad heeft begaan. Onder invloed van de liefde zijn mensen partijdig, is hun blik bevangen en hun oordeel gekleurd. Stendhal sprak in dit verband over kristallisatie. Met iemand die in andermans liefde baadt, gebeurt hetzelfde als met een takje in een zoutmijn: na een tijdje vormen er zich kristallen die de banale werkelijkheid aan het zicht onttrekken. De geliefde schittert als duizend zoutkristallen op een naakte tak. Liefde verhult. Het is een ding te zeggen: onder invloed van de liefde zijn mensen partijdig en is hun oordeel gekleurd.  Het is iets anders om te beweren dat liefde geen echte liefde zou zijn wanneer ze het oordeelsvermogen niet corrumpeert. Het eerste is een psychologische observatie, het tweede is een normatieve stelling. Volgens d